30 Mart 2008 Pazar

Hem Pastamı Tutup Hem De Üfleyemem Ki

Bugün öpmemişti beni yanağımdan güneş. Görülmekten çekinen çocuğun, annesinin arkasına saklanışı gibi gizlenmişti bulutların ardına. Yalnızlık haberini muştuluyordu sanki. Uyanmıştım uykumdan. Yalnızlık köşkünün ilk merdivenine atmıştım adımımı işte. Kendi pastamı kendim yaptım bugün. Gözlerim kadar yaştı o da. O donarken soğuktan, ben eriyordum acıyla. Karanlık bir gecede sürpriz yaptım kendime.


devamı....






Hiç yorum yok: